Translation: from turkish
hırçın
-
1 hırçın
hırçın jähzornig, hitzig; reizbar -
2 hırçın
s.1. 坏脾气的, 脾气暴躁的: O, biraz hırçındır, siz idare edin. 他脾气有点儿暴躁, 你别往心里去。2. (声音)刺耳的: Hırçın bir poyraz fırtınası, bahçede kuru dalları birbirine çarpıp hışıldatıyor. 呼啸的东北风刮得花园里的枯枝互相撞击, 发出哗啦哗啦的声音。 -
3 hırçın
-
4 hırçın
1) вспы́льчивый, раздражи́тельный2) пронзи́тельный ( о голосе) -
5 hırçın
adj. ill-tempered, peevish, irritable, acrimonious, cantankerous, combative, gruff, peeved, pettish, pugnacious, shrewish, sour, tetchy, vinegary, vixenish -
6 hırçın
dexesezar--------rageş -
7 hırçın
Əsəbi; tez hirslənən; tərs -
8 hırçın
1) вспы́льчивый, раздражи́тельный; капри́зный; сварли́вый; неужи́вчивый2) разг. разбушева́вшийся (о море) -
9 hirçin
2) ЯБГЭ -
10 hırçın
губжыпх, ябгэ -
11 hırçın
δύστροπος, υστερικός -
12 hırçın
غضوب -
13 hırçın
غضوب [غَضُوب] -
14 hırçın
ill-tempered, cross, peevish, sour, petulant, gruff, cantankerous -
15 hırçın
"1. ill-tempered; shrewish. 2. rough, tempestuous (sea)." -
16 hırçın
1) tez özündən çıxan, tündməcaz, tündxasiyyət, əsəbi, davakar, cəncəl; 2) coşan(dəniz)əsəbi, cəncəl, davakar, sərt, tərs, tündxasiyyət, tündməcaz
Look at other dictionaries:
hircin — hircin, ine [ irsɛ̃, in ] adj. • 1458; lat. hircinus, de hircus « bouc » ♦ Didact. Qui tient ou vient du bouc. « leur odeur bondissait, hircine, capiteuse à vomir » (Grainville ). ● hircin, hircine adjectif (latin hircinus, de … Encyclopédie Universelle
Hircin — Hir cin, n. [L. hircus, he goat, buck: cf. F. hircine.] (Chem.) Hircic acid. See {Hircic}. [R.] … The Collaborative International Dictionary of English
Hircīn — Hircīn, von Chevreul in der Seife aus dem Schöpsentalge unterschiedene Substanz, welche an sich geruchlos, aber, der heißen Luft ausgesetzt, als Hireinsäure einen eigenen Geruch besitzt; von ihm wird der eigenthümliche Geruch der… … Pierer's Universal-Lexikon
hircin — hircin, ine (ir sin, si n ) adj. Terme d histoire naturelle. Qui tient du bouc, qui dépend du bouc. ÉTYMOLOGIE Lat. hircinus, de hircus, bouc … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
hircin — Hircic Hir cic, a. [Cf. F. hircique. See {Hircin}.] (Chem.) Of, pertaining to, or derived from, mutton suet; applied by Chevreul to an oily acid which was obtained from mutton suet, and to which he attributed the peculiar taste and smell of that… … The Collaborative International Dictionary of English
hırçın — sf. 1) Belirli bir sebebi olmadan sinirlenip huysuzluk eden (kimse) Hayriye Hanım, kırk beş yaşlarında, kara yüzlü, hırçın tavırlı, ufak tefek bir kadındı. R. N. Güntekin 2) Tiz, öfkeli (ses) … Çağatay Osmanlı Sözlük
hircin — noun hircic acid … Wiktionary
HIRÇIN — Pek inatçı, titiz … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
hircin — … Useful english dictionary
branch-hircin — obs. form of brankursine … Useful english dictionary
ircin — hircin … Dictionnaire des rimes